Εγω θυμηθηκα τις τοπωνυμιες μας που, αν και δεν ξερω την προελευση τους, μας εχουν συνοδευσει τις ζωες μας απο πολυ παλια.
Μπαινοντας στο χωριο συνανταμε την ΣΠΟΡΙΑ, την εισοδο του. Προχωρωντας μετα το γεφυρακι, στο δεξι μας χερι συνανταμε τη ΦΥΤΑΡΙΑ (παλιο φυτωριο) κι απο εκει και περα ολη η ευθεια κατω απο το λοφο λεγεται ΡΙΖΟ (ριζες του χωριου). Τα συνορα του εως τον ΚΙΣΣΕΡΑ. Το ακατοικητο μερος κατω απο το χωριο, γεματο βραχια και θαμνους, ονομαζεται ΣΚΡΙΚΑ (το ιδανικο μερος για να μαζεψει κανεις σαλιγκαρια την Ανοιξη, τα λεγομενα σκρικισια).
Για ποιο αλλο μερος να γραψω, που αν γυριζαμε το χρονο πισω, θα αντηχουσε απο τις χαρουμενες, ανεμελες παιδικες φωνες μας. Για τη ΒΟΝΤΙΤΣΑ την εποχη της ριγανης; Για το ΚΟΥΤΣΟΚΡΑΝΟ την εποχη της γκλογκιας; Για την ΚΑΡΥΑ οταν πηγαιναμε να μαζεψουμε κοπρια με τις γιαγιαδες μας; Για τη ΛΕΦΤΟΚΑΡΙΑ οταν μαζευαμε λεφτοκαρα και κρανια; Για το ΣΕΛΩΜΑ; Το ονειρο καθε χωρικου που ψαχνει να βρει ευκαιρια να δει τη θαλασσα, εστω κι απο μακρια. Τα ΜΠΑΚΟΥΛΑ που στεγαζαν, στο παρελθον πλεον, το δημοτικο σχολειο του χωριου.
Κι αλλες ονομασιες απο τα διαφορα ξωκκλησια που υπαρχουν στο χωριο: Αη Δημητρης, Αη Θανασης, Αη Μηνας, Αξιαρχης (Ταξιαρχης), Αη Νικολας, Αη Γιωργης, Αγια Παρασκευη.
Ονομασιες διαχρονικες που δε μπορεσε κανεις, ουτε ο χρονος, να τις σβησει. Ονοματα αθανατα που καθε γενια, ακομα και οταν χαθει η δικια μας, θα εχει να λεει μια ιστορια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου