Φεύγοντας για το μεγάλο ταξίδι
Ένα πρωί του Αυγούστου, φίλε.
Στα όνειρά μου πέρασες μια νύχτα και τα είπαμε.
Πλημμύρισες τον ύπνο μου χαμόγελα,
Όπως παλιά στα ζώντα.
Μας λείπεις, φίλε!
Την απουσία σου στο σπίτι σου γεμίζουν
Τα δάκρυα και οι λυγμοί της χαροκαμένης μάνας.
Αναπαύσου στων μαρμάρων τη σιγή,
Μα, από της Άρνης το βουνό να μη περάσεις,
Μην πιεις νερό από της Άρνησης τη βρύση
Και το λησμονοβότανο
Ποτέ μη δοκιμάσεις!
Μας λείπεις, φίλε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου