Βουθρωτό

Το Βουθρωτό (Λατ. Buthrotum, Αλβανικά: Butrint) είναι αρχαία Ελληνική πόλη και αρχαιολογικός χώρος στην Αλβανία κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα γνωστή στην αρχαιότητα ως Βουθρωτόν στα ελληνικά ή Buthrotum στα λατινικά. Βρισκόταν στην αρχαία Ελληνική περιοχή της Ηπείρου και συγκεκριμένα κατοικούνταν από φύλλα των Χαόνων. Είναι χτισμένη πάνω σε χερσόνησο σε πηλώδες λιμάνι στην περιοχή Χαονίας της Κεστρίνης δίπλα στη διώρυγα Vivari που συνδέει τη λίμνη του Βουθρωτού με το στενό της Κέρκυρας. Η περιοχή κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια και το Βουθρωτό υπήρξε αρχαία ελληνική πόλη της Ηπείρου, ρωμαϊκή αποικία και έδρα επισκοπής.


Μυθολογία

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αινείας επισκέφτηκε το Βουθρωτό στην επιστροφή του από την Τροία. Στο μέρος αυτό συνάντησε την Ανδρομάχη και το Έλενο, οι οποίοι επίσης είχαν επιστρέψει από την Τροία και τώρα βασίλευαν στην Χαονία.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, ο Αινείας έκανε στάση στην Κέρκυρα και ήθελε να θυσιάσει ένα βόδι στους θεούς. Το πληγωμένο βόδι πήδηξε στην θάλασσα και κολύμβησε ως την απέναντι όχθη, όπου και ξεψύχησε. Ο Αινείας είπε ότι αυτό ήταν δείγμα των θεών και γιαυτό ίδρυσε εκεί την πόλη που φέρει το όνομα Βουθρωτό, δηλαδή «πληγωμένο βόδι», από τις λέξεις βους και τιτρώσκω. Κατά την μη μυθολογική εκδοχή, το όνομα προέρχεται από τις λέξεις βους και θρώσκω ή θόρνυμι επειδή κατά την αρχαιότητα η περιοχή είχε πλούσια βοοτροφία.


Ιστορία

Η πόλη μνημονεύεται κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους όταν ενεπλάκη στους εμφυλίους πολέμους της Αυτοκρατορίας μεταξύ Καίσαρος και Πομπηίου. Αργότερα αναφέρεται το Βουθρωτό επί αυτοκράτορος Δεκίου, επί του οποίου εμαρτύρησε εκεί ο Άγιος Θερίνος. Μνημονεύεται ως έδρα επισκόπου το 458 και το 535 μΧ. Το Β. ήταν μία από τις 12 πόλεις που αποτελούσαν την επαρχία της παλαιάς Ηπείρου. Ως σημαντικό φρούριο μνημονεύεται συχνά στους μεσαίους χρόνους. Μετά την άλωσι της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το Β. υπόκειται στον Δεσπότη της Ηπείρου. Την εποχή εκείνη μεταβιβάζεται ή καταλαμβάνεται από διάφορες δυτικές δυνάμεις (Σικελία, Ναβάρρα, Βενετία κλπ). Τους διαφόρους κατακτητές ή διεκδικητές ενδιέφερε κυρίως το φρούριο που πρόσφερε ασφάλεια στην γειτονική Κέρκυρα, και τα πλούσια ιχθυοτροφεία που πρόσφεραν εισόδημα. Κατά τον 15ο αι. η πόλη εγκαταλείφθηκε και διατηρήθηκε μόνο το φρούριο και τα ιχθυοτροφεία που συχνά προσβάλλονταν από τους Τούρκους.
Από το 1925 ιταλική αρχαιολογική αποστολή άρχισε ανασκαφές που έφεραν στο φώς σημαντικά ευρήματα προϊστορικών, ελληνικών, ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων