Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν πήραν δύο συνεντεύξεις από τους εθελοντές, με διαφορά τεσσάρων ετών μεταξύ των συνεντεύξεων.
Όσοι είπαν και στις δύο συνεντεύξεις ότι φοβούνται πως θα χάσουν τη δουλειά τους είχαν περισσότερα προβλήματα υγείας και περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης, από ό,τι όσοι είχαν χάσει τη δουλειά τους κάποια στιγμή μετά την πρώτη συνέντευξη, αλλά είχαν βρει άλλη μέχρι τη δεύτερη. Στην ανάλυση δεν συμπεριελήφθησαν όσοι δεν κατόρθωσαν να βρουν άλλη δουλειά. Συνολικά, 18%
των εθελοντών είπε ότι φοβάται κάποια στιγμή για τη δουλειά του και 3% δηλώνει πως ανησυχεί επί χρόνια.
«Οι αρνητικές συνέπειες της επίμονης ανασφάλειας φάνηκε να είναι πιο σημαντικές από αυτές της ίδιας της ανεργίας», είπε η επικεφαλής ερευνήτρια Σάρα Μπέργκαρντ.
«Όπως φαίνεται, πολλοί εργαζόμενοι αισθάνονται διαρκώς σαν να έχουν μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι τους δίχως να μπορούν να ελέγξουν την ανασφάλειά τους, με συνέπεια να υπονομεύουν την ψυχοσωματική υγεία τους».
Οι ερευνητές έσπευσαν να επισημάνουν ότι τα ευρήματά τους σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν πως το στρες της ανεργίας είναι ασήμαντο. Ωστόσο, δεν είναι άμοιρο συνεπειών ούτε το να ζει κανείς μονίμως υπό καθεστώς ανασφάλειας.
Συμβουλές
Όπως γράφουν οι επιστήμονες στην επιθεώρηση «Κοινωνική Επιστήμη και Ιατρική», παρότι πολλές μελέτες έχουν διερευνήσει τις συνέπειες του στρες της ανεργίας, ελάχιστες έχουν επικεντρωθεί στην παρατεταμένη επαγγελματική ανασφάλεια- θέμα το οποίο ολοένα περισσότεροι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σήμερα με την οικονομική κρίση.
Τι πρέπει να κάνουν όσοι ανησυχούν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους; Να προασπίσουν την υγεία τους με άλλους τρόπους, συνιστά η δρ Μπέργκαρντ. Να προσπαθήσουν δηλαδή να ακολουθήσουν όσο το δυνατόν πιο υγιεινό τρόπο ζωής (να τρώνε υγιεινά, να περπατάνε λίγο κάθε μέρα, να μην καπνίζουν, να μην πίνουν πολύ, να κάνουν συστηματικά τσεκ-άπ), να χρησιμοποιούν τεχνικές χαλάρωσης, να κάνουν καλύτερη διαχείριση των χρημάτων τους, να θέσουν τα χρέη τους υπό έλεγχο και να διερευνήσουν τη δυνατότητα μιας άλλης δουλειάς, αν δεν αντέχουν άλλο.
«Μέρος του προβλήματος είναι το αίσθημα ότι είναι ανίσχυροι και δεν μπορούν να αποφύγουν τη μοίρα τους», προσέθεσε η δρ Μπέργκαρντ. «Λαμβάνοντας κάποια μέτρα, στον βαθμό που είναι εφικτό, θα αισθανθούν ότι ασκούν έστω κάποιον έλεγχο σε μια δύσκολη γι΄ αυτούς κατάσταση- και αυτό θα ωφελήσει την ψυχοσωματική υγεία τους».
ΤΑ ΝΕΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου