Τελικά αυτοί, παρά τους δισταγμούς τους
λόγω αθεΐας, αποφασίζουν να τον γράψουν σε ένα σχολείο καθολικών. Και από το πρώτο κιόλας τρίμηνο διαπιστώνουν με έκπληξη ότι ο γιος τους έχει είκοσι στα μαθηματικά! Φυσικά αμέσως ζητούν να μάθουν πώς το σχολείο αυτό κατάφερε να κάνει το γιο τους να αγαπήσει τα μαθηματικά.
«Έχει καλύτερους καθηγητές αυτό το σχολείο;» ρωτάνε το γιο τους.
«Όχι. Είναι σαν όλους τους άλλους» απαντά αυτός.
«Μήπως τα βιβλία τους είναι καλύτερα;»
«Ούτε. Διδάσκουν τα ίδια βιβλία με τα άλλα σχολεία».
«Μήπως η μέθοδός τους είναι καλύτερη».
«Καθόλου. Δεν διαφέρει από τις άλλες»
«Τότε, πώς ενώ δεν ήθελες ούτε να ακούς για μαθηματικά ξαφνικά έγινες άριστος;» ρωτάνε απορημένοι οι γονείς.
Κι ο μικρός απαντά:
«Εκεί δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο μάθημα των μαθηματικών και αν δεν τα πας καλά την έχεις πολύ άσχημα.»
«Κι από πού το συμπέρανες αυτό;»
«Παντού μέσα στο σχολείο έχουν εικόνες και αγάλματα ενός κακόμοιρου που τον κάρφωσαν πάνω στο σύμβολο της πρόσθεσης».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου